Sprawozdanie Rady Ministrów z realizacji w roku 1998 Ustawy z dnia 7 stycznia 1993 roku "O planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży"

Podsumowanie

Nadrzędnym celem ustawy o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży jest ochrona prawa do życia człowieka, również w fazie prenatalnej. Ustawodawca, znacznie ograniczając przypadki, w których możliwa jest aborcja, nałożył na administrację rządową i samorządową obowiązek zapewnienia kobiecie w ciąży i jej poczętemu dziecku opieki medycznej, socjalnej, prawnej.
Mając powyższe na uwadze należy, mimo pewnych zastrzeżeń, pozytywnie ocenić funkcjonowanie ustawy. Jej efektem jest bowiem znaczne zmniejszenie liczby dokonywanych aborcji, przy jednoczesnym wzroście zainteresowania sytuacją życiową i zdrowotną kobiety spodziewającej się dziecka. Stworzone zostały między innymi warunki do:
- objęcia wszystkich kobiet ciężarnych systemowymi badaniami profilaktycznymi,
- zmniejszenia liczby przerwań ciąży z powodu zagrożenia zdrowia i życia matki,
- zmniejszenia wskaźnika umieralności niemowląt do poziomu 9,6 promili już w 1998 r., wobec zakładanego obniżenie tego wskaźnika do wartości 10 promili dopiero w 2000 r.
Osiągnięto także, założony na 2000 r., strategiczny cel programu upowszechniania karmienia piersią, tj. zwiększenie do 94% liczby noworodków karmionych piersią.
Znacząco poprawiły się warunki odbywania porodów, coraz więcej jest możliwości odbywania porodów rodzinnych.
Jednocześnie systematycznie maleje liczba dzieci porzuconych przez matki w szpitalu.
Są jednak ciągle obszary, których obecny stan budzi niepokój, a poprawa następuje zbyt wolno. Dla przykładu wymienić należałoby:
- wysoki poziom liczby urodzeń dzieci z niską wagą urodzeniową; mimo notowanych pozytywnych zmian w tym zakresie tempo poprawy jest zbyt wolne i nie może zadawalać,
- wysoki i w zasadzie niezmienny udział młodych kobiet, w wieku poniżej 17 lat, wśród rodzących;
- stosunkowo mała liczba kobiet objętych wczesną opieką medyczną (w miastach nieco powyżej 50%, a na wsiach poniżej 50%).
Powyższe obserwacje wskazują na konieczność dalszego rozwoju i doskonalenia opieki medycznej nad kobietą w ciąży i poczętym dzieckiem. Aczkolwiek systematycznie poprawia się stan zdrowia kobiet oraz opieka nad dzieckiem poczętym oraz noworodkiem, to jednak nie można go uznać za zadawalający. Przykładanie szczególnej wagi do tego problemu ma istotne znaczenie w okresie reformowania służby zdrowia.
Zadaniem priorytetowym musi stać się kształcenie i wychowanie młodzieży. Brak odpowiedniej wiedzy i wychowania do odpowiedzialności przy jednoczesnej wczesnej inicjacji seksualnej młodych ludzi, skutkuje pojawieniem się ciąży nierzadko w bardzo młodym wieku.
Konieczny jest dalszy rozwój poradnictwa psychologicznego, prawnego, socjalnego dla kobiet w ciąży, będących w trudnej sytuacji życiowej, oraz ich rodzin. Niezbędne jest wzmocnienie organizacyjne i finansowe powiatowych centrów pomocy rodzinie, aby jak najszybciej mogły podjąć zadania, do realizacji których zostały powołane. Sprawne działanie tych placówek pozwoli na uruchomienie profesjonalnej pomocy rodzinom borykającym się z trudnościami, ale także przyspieszy procesy adopcyjne, tworzenie rodzin zastępczych, organizowanie rodzinnych domów dziecka.
Wypracowania wymaga system dalszej pomocy społecznej dla matek, które opuszczają z dzieckiem domy samotnej matki. Niezbędne jest przygotowanie programów, które pomogłyby im w krótkim czasie stać się samodzielnymi. Rozwiązania wymaga problem uzyskania mieszkań przez takie matki oraz podjęcie przez nie aktywności zawodowej.

Problemem, który systematycznie jest podnoszony przy okazji wszystkich dotychczasowych sprawozdań z realizacji ustawy o planowaniu rodziny, szczególnie przez zwolenników rozszerzenia warunków przerywania ciąży, jest rzekomo zakrojona na szeroką skalę nielegalna aborcja, w tym także turystyka aborcyjna. Choć istnienia tego zjawiska nie można wykluczyć ani lekceważyć, to wszelkie szacunki w tym względzie noszą znamiona spekulacji. Należy bowiem podkreślić, że w 1999 roku wiedza powołanych do dokonywania takiej oceny służb nie uległa, w stosunku do lat poprzednich, zmianie.
Państwo chroniące życie kształtuje postawy szacunku oraz odpowiedzialności. Służy to tworzeniu ładu w relacjach między ludźmi, służy tworzeniu państwa bezpiecznego i uporządkowanego.
Kolejny, szósty rok obowiązywania ustawy o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży dzięki zintegrowanym działaniom wszystkich podmiotów odpowiedzialnych za jej realizację dowodzi, że ustawa spełnia swoje zadanie.






Dokumenty

© Departament Spraw Rodziny